Gisteren stond de wedstrijd in Elburg tegen WVF JO11-3 uit Zwolle op het programma. WVF stond boven Elburg, dus dit was voor de ranglijst een belangrijke wedstrijd. Na een zeer intensieve trainingsweek, moesten we nu de punten proberen te pakken. We spraken af om goed en scherp te beginnen, maar helaas was dit niet het geval. In de eerste 15 minuten keken we al tegen een 0-3 achterstand aan. De trainer die eigenlijk altijd positief is over alles, was nu toch echt wel een beetje boos. De jongens trokken zich dit enorm goed aan en gingen de 2de 15 minuten volle bak vooruit. Dit resulteerde in een flink aantal kansen, maar het vizier stond niet op scherp. Maar ook de keeper van WVF wist een heleboel balen goed te keren. De spits van WVF maakte duidelijk het verschil, want alles wat zij deed was gevaarlijk en was zij dus bij alle doelpunten betrokken. De jongens van ESC gingen volle bak door, maar hadden moeite om te scoren. Bij de spaarzame aanvallen van WVF waren ze wel gelijk gevaarlijk. Toch wisten wij de aansluitingstreffer te scoren en stond het dus 1-3 door een doelpunt van Daan Broekhuizen. Dit was na een half uur tevens de ruststand. De trainer was nu een stuk positiever en drukte iedereen op het hart om vooral op deze manier door te gaan, want dan zouden de doelpunten zeker gaan volgen. Maar het was WVF die wel wist te scoren en van de 6x dat ze voor het doel kwamen er 4 doelpunten werden gemaakt. Dit noemen ze een lesje in effectiviteit. Scoor je zelf niet, dan doet de tegenstander het wel. Dit was vandaag ook het geval. Want hoe we ook ons best deden en de ene kans was nog mooier dan andere, wisten we helaas geen doelpunten meer te scoren. Dit betekende dus een 1-4 nederlaag, wat gezien de kansen en de vele mogelijkheden zeker niet nodig was geweest. Maar het word nog erger als je helemaal geen kansen meer weet te krijgen, dus er zijn nog genoeg mogelijkheden om deze competitie nog een heleboel punten te gaan halen. Dit mogen we volgende week weer gaan proberen.