Afgelopen donderdag 17 december stond met alle beperkingen, de laatste training van de eerste selectie van ESC op het programma voor 2020. Aan het einde van de training had hoofdtrainer Siemen Lindeboom nog een presentje voor iedereen in petto. Zaterdag werd bekend gemaakt dat Siemen Lindeboom zijn contract met een seizoen verlengd. Maar hoe vergaat het de 36-jarige trainer uit Urk en zijn eerste selectie in dit vreemde jaar 2020? Dit door alle onderbrekingen en beperkingen ten gevolge van het coronavirus. Hieronder zijn verhaal.

Het afgelopen jaar was er eentje die je als voetballiefhebber snel wil vergeten.  Toen in maart de competitie stil kwam te liggen, wisten we niet wat ons overkwam, maar eerlijk is eerlijk, we dachten  allemaal dat het voetbal na een paar weekjes wel weer zou hervatten. Het tegendeel is waar, we hebben in 9 maanden tijd alle denkbaar mogelijke varianten meegemaakt, trainen op 1,5 M,  gesloten kleedkamers en kantines, trainen met 4 en 2 tallen, wedstrijden met en zonder publiek en wat gaat er misschien nog wel komen?

De vraag die ik  mijzelf als trainer stel is: Wat heeft dit allemaal nu voor invloed op de spelers van ESC 1?  

Heel kort gezegd is dat wij geremd zijn in onze ontwikkeling. Er stond ons een belangrijk en spannend einde van de competitie te wachten vorig seizoen. Waarin we veel hadden kunnen winnen, maar ook net zo goed hadden kunnen verliezen. Deze ervaring hebben we helaas niet gekregen en hebben daardoor ook niets kunnen leren.  De voorbereiding en de start van de nieuwe competitie was wisselend qua resultaat maar duidelijk beter dan het jaar er voor. Als trainer zie je natuurlijk sneller de verbetering dan als supporter. Maar geloof mij de stappen die wij hebben gemaakt, hadden zeker tot een betere klassering kunnen leiden dan waar het afgelopen seizoen eindigde.

Een tweede vraag die in mij opkomt is: Hoe spelers mentaal omgaan met deze periodes?  

Naast de sportieve ambitie van de spelers, willen spelers ook graag onderdeel uitmaken van een team en alle sociale zaken die daarbij horen. Doordat we vanaf maart tot juni niet mochten trainen en ook buiten ESC alle sociale uitjes stil kwamen te liggen, was er een tweede gat als het ware in de ontwikkeling. Nu kun je denken: Wat heeft dit te maken met de prestaties op het veld uiteindelijk? Nou het is bewezen (uit eigen ervaring), dat onze drive om voor het 1e team van ESC te spelen ook de vriendschap belangrijk is, die daarbij hoort. Het met elkaar omgaan, lol hebben, kleedkamer humor, de 3e helft etc.  En dan te bedenken dat de meeste spelers begin 20 zijn en dus juist in die periode daar de meeste lol aan kunnen ervaren. Het zal allemaal wel goed komen, maar het is toch in deze tijd misschien wel wat onderschat wat we mislopen aan sociale contacten en dus sociale ontwikkeling.

De laatste vraag die ik met jullie deel is: Hoe gaat onze toekomst er uit zien?

Voor de korte termijn kan ik daar natuurlijk niets zinnigs over zeggen. Wat ik wel weet en waar ik zelf als trainer de motivatie uit haal: Om toch de kansen te zien, om als groep stappen te maken, binnen de beperkingen waarmee we het moeten doen. Is dat bij alle spelers en stafleden de drive er is, om als we weer echt mogen voetballen. Wij er ook weer staan en vol  voor onze kansen gaan en met de nodige trots het blauw witte shirt van ESC zullen dragen.

Tot slot, namens ESC 1, wens ik iedereen fijne feestdagen en gezond 2021 toe.